W grze FUNiño mózg dziecka jest nieustannie aktywny. Każda sytuacja boiskowa wymaga analizy, decyzji i reakcji w ułamku sekundy — to prawdziwy trening dla układu nerwowego. Dzieci uczą się rozpoznawać wzorce ruchu, odczytywać intencje partnerów i przeciwników, a także przewidywać, co wydarzy się dalej.

FUNiño nie polega na powtarzaniu schematów, lecz na ciągłym rozwiązywaniu problemów w zmieniającym się środowisku. Dzięki temu rozwija się zarówno szybkość myślenia, jak i zdolność do adaptacji — kluczowe cechy nie tylko w sporcie, ale i w codziennym życiu. To niezwykle szeroki i złożony obszar, bo procesy poznawcze angażowane w grze łączą elementy neuroplastyczności, koordynacji wzrokowo-ruchowej i koncentracji uwagi.

Każda gra FUNiño jest jak mała lekcja dla mózgu – dziecko uczy się obserwować, planować i działać w rytmie, którego nie da się zaprogramować. To właśnie dlatego zawodnicy uczący się w tym systemie rozwijają nie tylko ciało, ale przede wszystkim sposób myślenia na boisku.

To, co dziś dziecko robi na treningu, jutro stanie się dla niego naturalne. FUNiño poprzez powtarzające się, ale różnorodne sytuacje boiskowe rozwija tzw. pamięć mięśniową — zdolność ciała do wykonywania ruchów automatycznie, bez zastanowienia.

W małych grach dziecko setki razy powtarza przyjęcie, podanie, zwód czy strzał, ale w różnych kontekstach i kierunkach. To sprawia, że ruch nie jest „wyuczony na pamięć”, lecz inteligentnie przystosowany do sytuacji. Ten proces jest złożony, bo obejmuje zarówno układ nerwowy, jak i mięśniowy — to połączenie, które wymaga lat treningu i doświadczenia, a FUNiño pozwala budować je w sposób naturalny i przyjemny.

Dzięki różnorodności sytuacji, dziecko nie zapamiętuje jednego „idealnego” ruchu, lecz uczy się dostosowywać swoje ciało do zmieniającej się gry. W ten sposób rozwija elastyczność motoryczną – zdolność do automatycznego reagowania na każdy bodziec boiskowy.

Małe boisko, cztery bramki, wielu partnerów i przeciwników – a wszystko dzieje się w ruchu. FUNiño doskonale rozwija orientację przestrzenną, czyli zdolność dziecka do odnajdywania się w otoczeniu. To coś więcej niż tylko „wiedzieć, gdzie jest piłka” – chodzi o rozumienie przestrzeni, odległości, kątów i kierunków.

Gracze uczą się myśleć przestrzennie, widzieć „oczami wyobraźni”, przewidywać ruch innych. To kompetencja, która łączy percepcję wzrokową, motorykę i inteligencję przestrzenną – temat niezwykle obszerny i interdyscyplinarny. FUNiño w praktyce uczy tego, czego nie da się przekazać słowami – poczucia przestrzeni.

W tym celu stosuje się gry progresywne – od prostych form 1x1, gdzie dziecko uczy się kierunku i odległości, przez 2x1 i 3x1, aż po pełne gry 3x3, które rozwijają umiejętność współpracy i odczytywania przestrzeni w złożonych sytuacjach.tywania przestrzeni w złożonych sytuacjach.

Wydolność to nie tylko bieganie szybciej i dłużej. W FUNiño chodzi o wydolność funkcjonalną, czyli zdolność organizmu do reagowania na zmienne tempo gry, ciągłe przyspieszanie, zatrzymywanie się i zmianę kierunku. Dziecko pracuje intensywnie, ale w krótkich, naturalnych sekwencjach ruchowych – tak, jak wymaga tego prawdziwy mecz. Dzięki temu rozwija się nie tylko serce i układ oddechowy, ale również koordynacja, równowaga i siła eksplozywna.

Wydolność to temat ogromny, obejmujący fizjologię, biochemię i trening motoryczny, lecz w FUNiño jest ona budowana w sposób najbardziej naturalny – poprzez grę, emocje i zaangażowanie. Zamiast monotonnych biegów, dzieci uczą się radzić sobie z wysiłkiem dynamicznym, przerywanym i zmiennym – takim, jaki występuje w prawdziwej grze. To właśnie dzięki temu rozwijają realną sprawność meczową, a nie tylko kondycję liczbową.